(jazz-) improvisatiemysterie:

Hoe luidt het (jazz-)improvisatiemysterie:
Het in staat zijn om ogenschijnlijk tegengestelde elementen, enerzijds van mechanische en technische aard en anderzijds de compleet subjectieve, sterk persoonlijke, onverwachte en inventieve creaties van de moderne muziek/ jazz kunst te overbruggen.

Fundamentele elementen van melodie, harmonie en rhythme moet je op een spontane manier en al improviserend kunnen overwinnen. Hierbij voorzien van en gedreven door de propulsieve gevoelens die we beschrijven als SWING. Maar dan heb je het mysterie nog niet blootgelegd en doorgrond. Voorgaande elementenbeheersing moeten samenvallen in de substantie, in het enthousiasme, de ‘drive’, en de manier waarop je het speelt, de overtuiging.

Want een jazzmuzicus moet zijn instrument voor 1000% technisch beheersen en daarbij bijvoorbeeld ook de lastigste klassieke trekjes feilloos kunnen spelen.

Techniek alleen is niet genoeg , je emotionele aanpak van langzame passages, het gevoel wat je er in moet kunnen leggen zodat het je publiek aanspreekt en echt iets doet, is ook een belangrijk onderdeel b.v. in ballads, blues etc. Spontane ingevingen rondom het structurele framework, en de soms enorm wisselende reacties aangezet door de harmonische vraagstukken brengen enig licht in het mysterie van het improvisatievermogen.

Ik probeer op mijn eigen manier dit soort dingen in elke improvisatie te leggen zoals in de Wynton Marsalis Battles Hans
In Hoofdstuk 49, paragraaf 38
Maar zie ook paragraaf 33, 36, 39 etc.