Verder hebben we te maken met de interpretatie van een muziekstuk, de uitdrukking. Bij die uitdrukking hoort het belangrijkste: een gevoel, de emotie. Zonder emotie is er geen muziek. Muziek en pijn liggen ook dicht bij elkaar. Muziek als pijnbestrijder bijvoorbeeld: bij een bevalling om de ontsluiting te bevorderen en pijn terug te dringen. Of bij psychisch gestoorde mensen die daardoor de weg terug moeten vinden. Iedereen voelt zich wel eens rot, heeft wel eens een offday, en dan draai je al gauw je favoriete muziek.

Een bekende dirigent van een bigband en pedagoog, Willem Aukema uit Sloten (Friesland), zei na een ernstig ongeval dat mij drie jaar geleden overkwam tegen mij: “Hans, weet je wat jij moet doen? Luister veel naar je eigen composities. Dan ga je je een stuk beter voelen.” De muziek, vooral het componeren en mijn trompetten, brachten mij inderdaad terug aan het front. Daarom ook deze website. Mij is altijd opgevallen dat serieuze koperblazers allemaal een gezonde brasstic hebben. Sommigen zelfs een ernstige, onder wie ikzelf en mijn beide zoons Feddo en Hessel gelukkig ook.

Het onderste deel van de luchtpijp wordt omringd door kraakbeen en is nauwelijks flexibel. Het strottenhoofd met de beide stembanden, allebei spiertjes (Mm.vocali), wordt bij het blazen ontspannen gehouden, omdat de stem anders mee zou gaan klinken. Een uitzondering vormt de drietoonstechniek, die Slokar op zijn trombone introduceerde. Daarbij zing je een kwint boven je gespeelde toon en krijg je een drieklank door de meeklinkende tussenliggende terts, een natuurverschijnsel. Als een blazer per ongeluk de stem gebruikt, moet er geoefend worden op breath attack, eerst met het mondstuk en later met het instrument, en dan zonder klankgeluid op te wekken. Je mag alleen lucht horen. Dit geldt ook bij legato. daarna portato, tenuto, staccato, tongslagen, Flatterzunge.

In moderne composities wordt de stem ingepast door te spreken door het instrument of te zingen cq andere geluiden te produceren.