| Hoofdstuk 35 - Paragraaf 6 |
35. Non buzz embouchure
35.6 Maurice André CV
Maurice werd op 21 Mei 1933 geboren in Alès in Zuid Frankrijk, waar hij vanaf zijn15e zes jaar in de kolenmijnen werkte, samen met zijn vader, die amateurtrompettist was en hem ook meenam naar de lokale harmonie.
Maurice André overleed op 25 februari 2012 in Bayonne in de Baskische regio in het zuid westen van Frankrijk. Waar hij de laatste jaren naar toe was verhuisd. Hij werd 78 jaar. Zijn familie bevestigde zijn overlijden aan het nieuwsagentschap Agence France-Presse. De Franse pers besteedde er vanzelfsprekend enorm veel aandacht aan, evenals andere media . Een groot wereldburger én Fransman is van ons heengegaan.
Maurice staande voor de poster The Embouchure Reminder, die wij samen maakten. Lokatie"De Doelen ", Rotterdam tijdens Trumpet Guild Conference. Zijn oude adres staat hier nog onder, dat heeft hij me destijds gezonden met de foto.
Maar Maurice heeft gelukkig een enorme stapel muziekgenot nagelaten. Honderden platen, CD’s o.a. op ERATO .Vele honderden concerten speelde hij over de gehele wereld, waarover later meer. Hij had een fantastisch, enerverend en succesvol leven achter de rug voorafgaande aan de laatste 10 jaren, waarin hij teruggetrokken leefde.
Daar , in Bayonne, woonde hij met zijn lieve een zorgzame vrouw Liliane, die ik ook heb ontmoet, zijn zoon en trompettist Nicolas en zijn dochter, de hoboïste Béatrice. Maurice was een zachtaardige, lieve man maar…. :
Met een enorm sterk karakter zoals ook zijn lichaam was, oersterk . Uiteraard geboren met een sterke fysiek maar gehard als mijnwerker, die hij na zijn 15e aanvankelijk 6 jaar was.
Voordat hij naar het Conservatorium de Paris ging, speelde hij bij de plaatselijke muziekvereniging en kreeg les van de leraar ter plekke. Eerst op cornet en later op de trompet en natuurlijk op de door hem zo geliefde en groot gemaakte piccolotrompet.
Zijn ouders konden het conservatorium niet betalen van het mijnwerkerssalaris en daarom ging hij spelen bij het orkest van Le Regiment 8th in Montvalérien, want hij had gehoord dat je van daaruit wél toegelaten werd en voor je betaald werd.
Na zijn diplomering aan het C d P speelde hij nog een paar jaar bij Franse symfonieorkesten. Zijn solocarrière startte pas echt goed in de jaren zestig. Dus dat betekent dat hij meer dan 40 jaar de zware dagelijkse discipline heeft opgebracht van training, embouchureonderhoud en denken aan zijn fysieke conditie. Er vanuit gaande dat hij rond zijn 10e al met het cornetspelen begon. Afgezien van de enorme psychische druk die het zware trompetspelen op je legt, heel anders als dat is voor een violist en fluitist. De dagelijkse strijd tegen embouchureaftakeling, die elke trompettist kent, heeft hij dus onvoorstelbaar lang kunnen winnen
Later werd hij zelf leraar aan C d P, en had studenten uit de hele wereld. Als op je CV kon zetten dat je bij hem les had gehad, dan had je daarvoor veel geld over. Privélessen kostten 200 Fr.fr per uur, maar daar zaten dan 10 leerlingen tegelijk. Een optreden van hem in de zestiger jaren kostte in Nederland 20.000 guldens.
Zie ook de foto.
Hij speelde vanaf de zestiger jaren op verschillende merken, waarvan Selmer en Stomvi de bekendste waren.
De belangrijkste trompettisteneigenschap die Maurice had was dat hij de trompet en de piccolotrompet in het klassieke genre als solo instrument heeft neergezet. Daarvóór was de trompet vooral een orkestinstrument, althans in het klassieke genre. In de lichte muziek en de jazz hadden de trompet, maar ook de cornet en flugelhorn wel al hun solobestemming bereikt. Bijvoorbeeld door Bunk Johnson, Bix Beiderbecke, Louis Armstrong en later mensen als Harry James e.a.
Iedereen die als solist werkt, het maakt niet uit op welk instrument, weet dat het verschrikkelijk moeilijk is om daarmee je geld te verdienen. Dat maakt het leven en de solo carrière van Maurice des te groter. Wereldwijd aanbeden als de grootste, dat zijn er maar een paar die dat hebben bereikt en gaan bereiken. En dan de bescheidenheid die hem zo kenmerkte, daar kan elke solist veel van leren.
Allereerst zijn spel in één woord : ROMANTISCH. Niet de strakke, naakte trompettoon zoals de meesten die hebben, maar een warme toon met een licht vibrato. Hij bepaalde zelf hoe een stuk moest worden gespeeld, niet de dirigent of zijn criticasters, want die had hij ook. Maar dat ging dan meer over zijn romantische , warme, emotionele speelstijl daar waar de goegemeente , strakke, academisch gespeelde muziek wilde horen. Gelukkig trok hij zich daarvan niets aan. Tallozen zongen en floten zijn concerten na en iedere ambitieuze trompettist probeerde die concerten na te spelen, ook in die stijl. Ik was en ben er nog één van.
Het ging hem er uitsluitend om het publiek te vermaken, te laten genieten. En daarvan genoot hij dan, zijn vrolijkheid kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen.
Hij speelde met alle grote orkesten der aarde, ook met kamermuziekensembles, zoals in Brandenburg 2 ( Bach), en ook met orgel zoals met Marie- Claire Alain
Voor Musical Heritage Society maakte hij talloze opnames, zoals The 6 Trumpet Concerto’s , maar ook muziek van Albinoni,Tartini en Vivaldi.
Omdat het solorepertoire voor trompet beperkt is werden er speciaal voor hem en later veel verkochte bewerkingen gemaakt van barokmuziek, zowel muziek voor zang, viool, hobo als fluit etc etc.. Bach, Händel, Teleman werden veel door hem gespeeld vanaf transcripties. Haydn en Hummel kenden ook ongeëvenaarde performances door hem.
Een grapje van Maurice zelf, dat hij wel gebruikte in interviews, was dat zijn pyrotechnische speelwijze en ook het energieke vermogen voor het soms extreem hoge spel (Molter) niet anders verklaard kon worden als uit zijn “ Temps du Mineur Charbon “.
Ook speelde hij graag moderne werken zoals die van André Jolivet, Henri Tomasi, Jean Langlais maar ook een fantastische opname van Maurice met Dizzy Gillespie toonde aan dat hij ook in de jazz meer dan zijn mannetje stond. Shostakovich, met piano en strijkorkest was een door hem vaak gespeeld werk.
Ik had de eer en het genoegen samen met hem de mondstukposter te ontwikkelen en presenteren:
The Embouchure Reminder 2, op The Trumpet Guild Conference Rotterdam. Waar ook Timotheï Dokshitzer bij was betrokken.
Zie de foto
The Embouchure Reminder 2 (zie ook hoofdstuk 62.2 en hoofdstuk 35.5).
|
